In september 1992 was de jaarlijkse kunstmarkt in Capelle aan den IJssel. Rondom het oude dorpskerkje stonden kraampjes van schilders, beeldhouwers en andere kunstenaars uit de regio. Ook was er een schilderwedstrijd voor kinderen. Met 9 jaar deed ik mee want ik had nog nooit iets gewonnen in mijn hele leven en het werd wel eens tijd. Het thema was ‘Columbus’ naar aanleiding van het aanmeren in Amerika 500 jaar terug. Naast mij pakten kinderen vol zelfvertrouwen de kwast en gingen aan de slag met de verbeelding van schepen in de storm, stranden en de ontdekkingsreis van Columbus.
Tijdens workshops vraagt iemand mij weleens of ik altijd zo creatief ben geweest. Ja en nee. Schilderen, tekenen, het was niet mijn ding. Dat gaf mij niet het idee creatief te zijn in de ‘arts and crafts’ zin (zeker met een supercreatieve, prijswinnende oudere zus). Maar als ik terugdenk aan die kunstmarkt denk ik dat ik altijd creatief ben geweest in de zin van het denken in mogelijkheden. Denken aan wat er wél kan met een kwast en wat klodders verf.
Daarom werk ik graag met stippen. Een simpele vorm met eindeloze mogelijkheden. Met vijf stippen heb je al een bloem, met een stuk of 100 een hele tak met bloemen en als je lekker slordig mengt heb je zo een glas-in-lood raam gemaakt. Na vijf jaar ben ik nog steeds op ontdekkingsreis met die vorm, die ons leert dat elke stip er één van belang is. En hoe mooi als deelnemers van een workshop verzuchten dat het toch wel heel gaaf is wat je met een paar stippen kan maken, en met een glimlach de deur uit gaan als ze hun eigen ontwerp op porselein hebben staan.
Afgelopen week kwam ik onderstaande van meester Mark tegen. Dat deed me weer aan die kunstmarkt denken.
Heb ik die wedstrijd in 1992 gewonnen? Ja, ik was één van de prijswinnaars. Waarmee ik gewonnen heb? Opeens kwam de ingeving…
